Βρίσκοντας, χάνοντας και βρίσκοντας ξανά

Απόσπασμα αφήγησης με θέμα το Κέντρο - Απόκεντρο
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία απογοήτευσης και χαράς μαζί. Πρόκειται για ένα περιστατικό που ίσως ακουστεί εντελώς αστείο, ωστόσο την περίοδο που συνέβη με είχε επηρεάσει πάρα πολύ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κατά την διάρκεια των σπουδών μου είχα βρει αρκετές φορές πορτοφόλι, γεμάτο χρήματα. Τύχαινε, δεν ξέρω… Είχα βρει 4 φορές πορτοφόλι με αρκετά χρήματα μέσα. Και όλες τις φορές το πήγαινα στην αστυνομία, στο αστυνομικό τμήμα της Κυψέλης. Φανταστείτε πως την 3η φορά οι αστυνομικοί γελάγανε, αφού με θυμόντουσαν. Πάντα άφηνα το πορτοφόλι εκεί, ποτέ δεν είχα σκεφτεί να πω «βρήκα ένα πορτοφόλι, αν το ζητήσει κάποιος τηλεφωνήστε μου». Το άφηνα, λοιπόν , εκεί με τα χρήματα μέσα. Και ως δια μαγείας, πάντα βρισκόταν ο ιδιοκτήτης του. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό γινόταν στην πραγματικότητα, γιατί ποτέ δεν είδα ένα 10% του ποσού, που με βάση το νόμο δικαιούμουν. Ήρθε, λοιπό, ο καιρός να χάσω και εγώ το πορτοφόλι μου. Αυτό έγινε στου Ζωγράφου, όπου είχα πάει για ένα ποτό. Το κατάλαβα, ωστόσο, όταν είχα ήδη φτάσει στην Γλυφάδα. Απίστευτα αγχωμένος επιστρέφω στου Ζωγράφου, ψάχνω γύρω από το σημείο που είχα παρκάρει, τίποτα. Το πορτοφόλι άφαντο! Πάω στο αστυνομικό τμήμα του Ζωγράφου να το δηλώσω και πέφτω πάνω σε έναν απίστευτα ευτραφή αστυνομικό, στογγυλοκαθισμένο στο γραφείο του. Του αναφέρω το συμβάν και τον ακούω έκπληκτος να μου λέει:
-«Α, μπράβο! Το πορτοφόλι που περιγράφεις το έφερε ένας νεαρός, αλλά δεν το κρατήσαμε»
-«Ορίστε;!; Τι δεν το κρατήσατε;».
-«Εμείς ήμαστε τροχαία, δεν είμαστε ασφάλεια. Και επειδή δεν ήταν κανένας ασφαλίτης εδώ το βράδυ, δεν το κρατήσαμε. Δεν θέλω πολλά μπλεξίματα με τους ασφαλίτες»
-«Είμαστε σοβαροί; Σας φέρνουν ένα πορτοφόλι σαν και αυτό που σας περιγράφω και δεν το κρατάτε;»
-«Άκου να δεις αγόρι μου, εγώ σε μια εβδομάδα βγαίνω σε σύνταξη και δεν θέλω μπλεξίματα με κανέναν. Του είπα του νεαρού να το φέρει αν θέλει αύριο το πρωί. Αν θέλεις πάρε τηλέφωνο ή έλα από εδώ να δεις». Απίστευτα εκνευρισμένος και με ελάχιστο ύπνο, γυρνάω το επόμενο πρωί στο τμήμα και υπήρχε μόνο η ταυτότητά μου. Γυρνάω σπίτι μου το μεσημέρι απογοητευμένος και σκέφτομαι: «Κοίτα να δεις! Εγώ 4 φορές βρήκα πορτοφόλι και το επέστρεψα και τις 4 φορές με όλα τα χρήματα μέσα. Και έτυχε να χάσω και εγώ μια φορά το πορτοφόλι μου και έγινε κάτι ώστε να μην επιστραφεί».
Δεν προλαβαίνω να το πω αυτό και χτυπάει το κουδούνι. Ήταν ένας νεαρός που είχε βρει το πορτοφόλι μου. Από το φοιτητικό μου πάσο είχε δει την διεύθυνση και είχε έρθει σπίτι για να μου το φέρει. Και πώς βρέθηκε η ταυτότητά μου στο τμήμα; Απλά, όπως είχε πέσει το πορτοφόλι από τον ουρανό του αυτοκινήτου άνοιξε και το περιεχόμενό του σκόρπισε. Ο νεαρός που το βρήκε τα είχε μαζέψει όλα, εκτός από την ταυτότητα που είχε πέσει πιο πέρα. Ένας δεύτερος είχε βρει την ταυτότητα και την είχε παραδώσει στο αστυνομικό τμήμα το πρωί. Ο νεαρός που είχα μπροστά μου, είχε κρατήσει το πορτοφόλι διότι τρόμαξε από τον αστυνομικό που συνάντησε στο τμήμα και αποφάσισε να μου το παραδώσει ο ίδιος την επόμενη μέρα το πρωί. Έτσι, αν υποθέσουμε ότι βρισκόμουν μεταξύ ενός κέντρου και ενός απόκεντρου, το κέντρο ήρθε σε εμένα. Τελικά ήτανε πολύ κοντά μου, δίπλα μου. Και είχα άδικο να κρίνω, να βλαστημήσω την θεία δίκη. Το κέντρο ήρθε σε εμένα και με έκανε να μετανιώσω για αυτό που είχα σκεφτεί.